Na het lezen van het boek Het plezier van wandelen begon ik aan een ander werk van de Noor Erling Kagge: het boek Stilte: Jezelf staande houden in een wereld vol lawaai (Stillhet i støyens tid). In eerste instantie moest ik meteen denken aan het boek Stil: de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen van Susan Cain. De twee onderwerpen hebben wel met elkaar te maken (als introvert heb ik zelf erg veel behoefte aan stilte), maar het boek van Erling Kagge heeft toch een andere invalshoek.
- Heb je de gratis kalender met Scandinavische feestdagen al gedownload?
- Hier vind je nog meer gratis Scandinavische dingen en kortingsacties
- Hier vind je heel veel Scandinavische series en hier Scandinavische films
- Hier vind je Scandinavische romans
- Deze boeken over Scandinavische lifestyle en deze Scandinavische kookboeken vind je misschien ook wel leuk
Vragen en antwoorden over stilte
Het boek Stilte is een poging om antwoord te geven op drie vragen:
- Wat is stilte?
- Waar is stilte?
- Waarom is stilte belangrijker dan ooit?
Die poging wordt opgesplitst in 33 pogingen in de vorm van korte hoofdstukken. Allemaal zijn het overdenkingen van de schrijver, waarin hij terugdenkt aan gesprekken met zijn kinderen, zijn eigen avontuurlijke expedities en andere momenten in zijn leven waarop weer eens bleek hoe belangrijk maar ook ongrijpbaar stilte eigenlijk is.
Wat is lawaai?
Om te weten wat stilte nu precies is, is het ook belangrijk om te weten wat lawaai dan eigenlijk is. Lawaai wordt volgens Kagge namelijk niet alleen gevormd door harde geluiden. Het bestaat uit alles waarmee we onszelf de hele dag door afleiden. De radio die veel mensen automatisch aanzetten als ze in de auto stappen bijvoorbeeld, of de televisie die aanstaat zonder dat je er echt naar kijkt. Maar ook scrollen op social media en je eigen afleidende gedachten kun je scharen onder de noemer lawaai. Het zijn allemaal dingen waarmee we – vaak onbewust – de onvermijdelijke onrust in ons hoofd proberen te vermijden.
Die onrust is ons mensen eigen en was er altijd al. Maar de hoeveelheid afleidingen is groter dan ooit. Met altijd een telefoon op zak is het bijna onmogelijk geworden om je eens flink te vervelen en je eigen gedachten en gevoelens onder ogen te komen. Tenzij je daar bewust naar streeft…
Wat is stilte?
We gebruiken dus maar al te graag allerlei soorten lawaai om de stilte en realiteit te verdringen. Als je lawaai zo breed bekijkt, is stilte niet de afwezigheid van geluid, maar aanwezig zijn in het nu. Momenten ervaren zonder er te veel over na te denken en alles te willen benoemen. Écht leven in plaats van de tijd verdrijven. Om stilte te vinden, moet je je er dus van bewust zijn waaraan je nu echt plezier beleeft en wat in jouw ogen nu echt zinvol is.
Waar vind je stilte in deze drukke wereld?
In de wereld vol afleidingen waarin we leven kun je niet wachten tot het stil wordt – dat gaat (meestal) niet gebeuren. Je zult je eigen stilte moeten creëren en de stilte in jezelf moeten vinden. Als je dat kunt, hoef je dus ook niet op yoga-retraite om tot rust te komen. Het hoeft zelfs niet volledig stil te zijn om je heen. Je kunt je eigen momenten van stilte creëren, gewoon onder de douche of op het toilet. Ook een hobby kan een goede manier zijn om jezelf terug te trekken in je eigen stilte. Zo heeft iedereen dus eigenlijk zijn of haar eigen stilte.
De stilte van Erling Kagge
De stilste plek die de schrijver zelf kent, is Antarctica. Tijdens zijn solo-expeditie zweeg Kagge 50 dagen lang. Daarna was het wennen om weer te praten. Het hoeft niet altijd zo extreem, maar wandelen, klimmen en zeilen zijn wel de favoriete manieren van de auteur om stilte om zich heen op te zoeken. Kan dat niet, dan sluit hij de wereld buiten en zoekt hij de stilte in zichzelf. Ook probeert hij de stilte in de natuur ‘mee te nemen’ naar het drukke stadsleven van Oslo.
Over Oslo gesproken: wat ik zelf jammer vond aan dit boek, is dat op de cover Amsterdam te zien is. Waarom niet Oslo, dat de auteur zelf als voorbeeld van drukte noemt? Gelukkig zit er een mooie, serene omslag omheen.
Waarom is stilte zo belangrijk?
Zelf heb ik het gevoel dat ik stilte nodig heb om tot rust te komen en mijn batterij weer op te laden. Maar dat is voor iedereen persoonlijk. Volgens Kagge is stilte ook een manier om jezelf te leren kennen. Ook de wereld om je heen neem je volgens hem scherper waar in stilte. Momenten van stilte zijn vaak de mooiste momenten in muziek of een goed gesprek en het is vaak in de stilte dat je antwoorden vindt. Soms kan de stilte zelfs voelen als een vriend die je geruststelt, inspireert en nieuwe kracht geeft.
Belangrijk genoeg om een boek over te schrijven dus!
Stilte: jezelf staande houden in een wereld vol lawaai (978-94-005-0862-0) is uit het Noors vertaald door Hanneke Wijte en uitgegeven door uitgeverij Lev.
Bekijk hier het inkijkexemplaar op bol.com
Hebben jullie de Scandinavische agenda die ik heb gemaakt al gezien?
Deze blogpost ontstond in samenwerking met de uitgever.
Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.
Dat kun je je afvragen, waarom Oslo niet op de omslag staat en wel Amsterdam.
Oslo lijkt vooral veel op Rotterdam, vind ik, de drukte en bedrijvigheid van een havenstad. Het drukke verkeer, de troep op straat en in de zomer heel veel bedelaars langs de stoepen zittend in Oslo.
In de zijstraten de jongeren, de junks enz. Daar tussen fietsers die overal dwars doorheen fietsen, links en rechts.
Ik vroeg aan een fietsende Noor, wat de regels waren voor fietsers (omdat ik in Rotterdam elke dag door druk verkeer fiets) en hij zei dat er geen regels waren. “Dat dacht ik al”, zei ik. Het gebied bij de haven vind ik mooi, herkenbaar, maar voor de rest zijn andere delen van Noorwegen veel mooier, interessanter. Wat onbeschrijflijk mooi is, is de lange, brede Oslobaai, waar we per schip toen binnenkwamen. Die is van een buitenaardse schoonheid en deze gaat breed en diep het land in: daarom kunnen grote cruiseschepen er ook binnenkomen.
Toen wij in Oslo waren, deden we alles te voet. Goed te doen. Andere steden, minder groot, zoals Stavanger, Trondheim enz. vind ik persoonlijk mooier. Voor mij is Oslo niet perse een stad om vaker te komen, de gelijkenis met Rotterdam, het centrum, is heel groot.
Aan de haven van Oslo zijn beslist wel rustige plekken om de stilte te ervaren, sommige parken daar hebben het ook.
Maar vooral die ontelbaar veel fjorden….